Dziecięce nawyki, mogące niepokoić rodziców

0
140
dziecięce nawyki

Wiele dzieci może podobnie przechodzić poszczególne fazy rozwojowe, czego efektem mogą być mniej lub bardziej uciążliwe dla rodziców zachowania dziecka. Warto jednak dbać o to, aby niezbyt mile widziane zachowania nie stawały się nawykami, a jeśli już się staną należy poznać ich przyczyny i wiedzieć jak z nimi walczyć. Jakie są najbardziej charakterystyczne dziecięce nawyki?

Bardzo często zdarza się, że dziecko uderza głową w podłogę, meble i inne powierzchnie, do których ma swobodny dostęp. Jaka jest przyczyna takiego zachowania i jak z tym walczyć? Zdecydowanie częściej ten przypadek dotyczy chłopców niż dziewczynek, a w kontekście ogółu dzieci stanowi około 20%. Choć dotychczas nie udało się w 100% naukowo odpowiedzieć na pytanie dlaczego dzieci uderzają głową w przód lub na boki, domysły i obserwacje mówią między innymi o powtarzaniu uderzania, kiedy dziecko nie może zasnąć, próbuje się pocieszyć lub traktuje to jako dziwaczną dla dorosłych formę relaksu. Może to być także próba znalezienia ulgi przy bolesnym ząbkowaniu. Zachowanie to powinno zaniknąć z czasem – nie później niż ok 2 roku życia. Jeśli trwa dłużej należy udać się do lekarza rodzinnego.

Drugi typ znanych u dzieci zachowań i nawyków to ssanie kciuka. Samo ssanie kciuka jest związane w sposób całkowicie naturalny z automatyczną, wrodzoną potrzebą ssania u dzieci. Dziecko ssie kciuka, aby się uspokoić i pocieszyć. Ssanie kciuka dzieci trenują już w brzuchu mamy. Nie ma reguły dotyczącej długość okresu ssania kciuka, a niektóre dzieci w ogóle lub prawie wcale tego nie robią. Ssanie nie powinno trwać dłużej niż do okresu przedszkolnego.

Ostatnim typem nawyku, który często powoduje u rodziców przerażenie jest dziecięca masturbacja. Sam proces należy rozpatrywać na głębszej płaszczyźnie. Masturbacja dziecięca jest naturalnym procesem eksploracji ciała przez dziecko. Dziecko robi to, ponieważ odczuwa przyjemność – podobnie jak w przypadku starszych dzieci i dorosłych. Zainteresowanie swoją cielesnością i płciowością jest całkowicie naturalne. W zdecydowanej większości przypadków zainteresowanie z czasem opada, a dziecko zaczyna traktować swoje genitalia całkowicie normalnie.