W opinii wielu jest to jedna z najbardziej kontrowersyjnych metod walki z zaburzeniami mowy u dzieci, cała reszta uważa ją za jedną z najskuteczniejszych. Terapia z wykorzystaniem systemu Metody Krakowskiej stosowana jest już od wielu lat i w tym czasie wielokrotnie potwierdzono jej skuteczność terapeutyczną. Na czym polega i co leży u podwalin jej sukcesu? Przyjrzyjmy się temu nieco bliżej.
Czym jest metoda Krakowska?
Początki Metody Krakowskiej przypadają na lata osiemdziesiąte a jej powstanie jest ściśle związane z nazwiskami najwybitniejszych polskich terapeutów – Prof. dr. hab. Jagody Cieszyńskiej oraz mgr. Elżbiety Wianeckiej.
Już u swoich podstaw metoda ta uwzględniała terapię z wykorzystaniem Symulatoniczno – Sekwencyjnej Nauki Czytania. Sami twórcy twierdzą, że Metoda Krakowska to system, na który składa się wiele elementów, pomiędzy którymi występują wzajemne powiązania – działania stymulujące rozwój wszystkich funkcji poznawczych u dziecka mają prowadzić do głównego celu, jakim jest budowanie systemu językowego.
Logopedia definiuje Metodę Krakowską jako sylabową, której podstawowym założeniem jest wspomaganie pracy sekwencyjnej, czyli lewej półkuli mózgowej przy jednoczesnym wykorzystaniu zdolności symultanicznych, którymi cechuje się prawa półkula. Poza nauką czytania terapia uwzględnia specjalnie opracowane ćwiczenia, które dotyczą analizy i syntezy wzrokowej, stymulacji słuchowej, stymulacji lewej półkuli mózgowej, a także myślenia, pamięci i pobudzania funkcji motorycznych u dziecka.
Do kogo skierowana jest metoda krakowska?
Metoda Krakowska została opracowana z myślą o leczeniu i korygowaniu różnych zaburzeń funkcjonalnych dzieci z opóźnionym lub niezakończonym rozwojem mowy, oraz dzieci niepełnosprawnych intelektualnie. Nie ma natomiast żadnych przeciwwskazań do stosowania terapii u dzieci całkowicie zdrowych, lub obcojęzycznych w celu stymulowania ich rozwoju.