Na pewno chciałabyś, aby twoje dziecko lubiło samego siebie. Aby potrafiło mierzyć się z krytyką, aby było otwarte na doświadczenia i nowe znajomości. Aby wierzyło, że jest ważne i potrafiło wytrwale dążyć do celu. To marzenia wielu rodziców – marzenia, które mają szansę stać się rzeczywistością, ale tylko wtedy, gdy zadbasz o pewność siebie swojej pociechy.
To niezwykłe, jak wielu z nas ma problem z pewnością siebie – bardzo często z tego właśnie powodu „lądujemy” na wizytach u psychologa, gdzie próbujemy uporać się z niską samooceną. To z powodu niskiej pewności siebie tak bardzo przejmujemy się krytyką innych i potrafimy nie przespać z jej powodu kolejnej nocy. Brak pewności siebie jest jedną z najbardziej przykrych rzeczy, z jaką musimy się borykać. I każdy, kto choć odrobinę zna problem „od podszewki” chciałby uchronić przed nim dziecko. Wychować go na człowieka, który choć szanuje innych, potrafi postawić pewne granice i rozumie, że nie musi zadowolić wszystkich, aby czuć się dobrze. Człowieka, który wierzy w swoje umiejętności i potrafi cieszyć się ze swojego sukcesu bez poczucia, że pojawił się on przypadkiem. Człowieka dążącego do celu, wytrwałego i nieprzyzwalającego na to, by ktoś traktował go bez szacunku.
To jest możliwe do zrobienia. Co więcej – kształtowanie pewności siebie u dziecka wcale nie oznacza, że wychowujemy go na egocentryka i narcyza. Czymś zupełnie innym jest bowiem tworzenie w dziecku przeświadczenia, że jest pępkiem świata, któremu wszystko się należy od budowania poczucia, że jest się dobrym i ważnym człowiekiem, który może coś w życiu osiągnąć.
Przekonaliśmy cię, że warto pracować nad pewnością siebie u dziecka? Świetnie. W takim razie poznaj 8 sposobów na to, by dojść do celu.
1. Pozwól dziecku mieć obowiązki.
Click here to preview your posts with PRO themes ››
Wydawałoby się, że to oczywiste, prawda? A jednak tak wielu z nas wpada w pułapkę, którą można podsumować krótkim zdaniem: „Daj, lepiej ja to zrobię!”. Unikaj tego. Zachęcaj dziecko do podejmowania obowiązków i powtarzaj: „Musisz spróbować. Może uda ci się dopiero za dwudziestym razem, ale w końcu się uda”.
2. Szanuj swoje dziecko.
Nie wyzywaj go – to po pierwsze. Nie udawaj, że słuchasz, kiedy wcale tak nie jest. Kiedy poświęcasz mu uwagę, dajesz jednocześnie komunikat: „Jesteś ważny. Zasługujesz na to, aby poświęcać ci uwagę”. Ucz latorośl, jak nie powinna pozwalać do siebie mówić. Jeśli narzeka, że kolega wyzywa go od głupich, powiedz: „Wytłumacz, że powinien cię przeprosić. A jeśli nie chce, to pamiętaj, że nie musisz się z nim bawić i nie wszyscy w życiu muszą cię lubić. Mama też zna osoby, które jej nie lubią i po prostu nie rozmawiam z nimi zbyt często”.
3. Pozwól na własne wybory.
Oczywiście nie zawsze jest to możliwe – nie dasz dziecku na śniadanie budyniu czekoladowego tylko dlatego, że tego chce, prawda? Jeśli jednak twój syn upiera się na buty, które odrzucasz tylko z racji wyglądu – odpuść. I powiedz: „Ok. Mnie nie podobają się one kompletnie, ale to twoje buty i ty będziesz je nosił. Jeśli ci się podobają, to je weźmy”. W takich codziennych, drobnych sprawach podkreślaj, że dziecko ma prawo do wyboru i do swoich decyzji. I decyzje te nie muszą pokrywać się z decyzjami innych.
4. Chwal mądrze.
Nie bój się chwalić swoje dziecko – np. z obawy, że wyrośnie na egoistę. Chwal je, ale mądrze. Gdy zbudowało fantastyczną budowlę, nie bój się mu o tym powiedzieć. Gdy jednak widzisz, że nie postarało się nad rysunkiem, nie rozpuszczaj się w zachwytach. Powiedz po prostu: „chyba trochę ci się spieszyło, co? Pytam, bo ostatnio nie wyjeżdżałeś poza linie”.
Click here to preview your posts with PRO themes ››
5. Motywuj do działania.
Twoje dziecko nie musi być i na pewno nie będzie ekspertem od wszystkiego. Ale musi wiedzieć, że zawsze warto próbować i się sprawdzać. Motywuj je, mów: „Spróbuj! Jeśli dasz sobie radę, będziesz z siebie dumny. Jeśli nie, to chociaż się sprawdzisz”. Nie ograniczaj dziecka swoimi obawami i unikaj słów: „No nie wiem, ty się chyba do tego nie nadajesz”.
6. Pytaj: „a jak sądzisz?”
Kiedy twoja pociecha pyta cię o zdanie, nie wczuwaj się natychmiast w role wszystkowiedzącego autorytetu – to częsty błąd rodziców. Zamiast tego, zapytaj dziecko po prostu: „a jak sądzisz? Co powinieneś zrobić w tej sytuacji?”. Dajesz mu w ten sposób do zrozumienia, że wiele zależy od jego decyzji i oceny.
7. Niech waszym mottem stanie się: „nie poddawaj się”.
Niezależnie od tego, czy chodzi o naukę pływania, jazdę na rowerze czy nauczenie się wiązania sznurowadeł – powtarzaj dziecku, żeby się nie poddawało. Warto też sięgać do swoich doświadczeń. Mów na przykład: „Mama potrafi wiązać sznurowadła, prawda? A czy wiesz, że zanim się nauczyłam, musiałam próbować aż 60 razy? I nawet się rozpłakałam ze złości, ale się nie poddawałam. I dzisiaj nie jest to dla mnie żaden problem”.
8. Pokazuj dziecku swoją pewność siebie.
Na nic zdadzą się twoje wysiłki, jeśli dziecko nie będzie czerpało z dobrego – twojego, przykładu. Pokazuj dziecku, że jest ci ze sobą dobrze. Nie pozwalaj się obrażać, nie bój się powiedzieć: „nie” gdy tak czujesz, przyjmuj komplementy bez zaprzeczania, nie mów: „Oj, nie dam rady”, gdy nawet nie próbujesz. Twój przykład ma ogromne znaczenie, więc jeśli masz problem z pewnością siebie – zacznij nad nią pracować.
